1991ko
diskorik onena, Rockdeluxen arabera. “Negu
Gorriak” diskoan erabili zituzten musika
baliabideen eraginkortasuna erakutsi zuten
berriro ere. Diskoaren oinarria ganoraz osatuta
dago, rock, rap eta reggaez, ordena horretan.
Oinarri horrek aukera eman zuen crossover
baino harago doazen forma berriei zabaldutako
egitura altxatzeko. Diskoan Fugazi ("Song
Number One"-en bertsioa), Los Van Van,
Sly Stone, George Clinton, Linton Kwesi Johnson,
Bad Brains, Aretha Franklin, Rubén
Blades eta beste erreferentzia asko kateatu
zituzten. Erritmo metalikoen eta p-funk gitarren
zutabeek azpimarratu zuten taldearen jarrera
irmoa zela eta ez zegoela amore ematerik.
“Gure jarrera” diskoa ospakizun
zuhurra da, patuaren ("Lehenbiziko bala")
eta gorrotoaren ukituak dituena. Ezinezko
ametsez baino, benetako konponbideaz hausnartu
zuten. Zinismoa ironiaz saihestu zuten ("Zipaioen
matxinada"), eta salatu beharrekoa beldur
barik salatu zuten (orduko Rodríguez
Galindo Teniente Koronelari “Ustelkeria”
kantuan: “Guardia zibilak tona inguru
kokaina harrapatu eta komisaldegian 150 kilo
desagertu hituen”. Galindok taldea salatu
zuen. Epaiketak guardia zibilaren aldeko sententzia
eman zuen, errekurtsoen zain egon arren. Handik
denbora batera, Galindo kartzelaratu zuten
tortura eta gerra zikineko kasuetan ustez
inplikatuta zegoela). “Gora herria”
bihotz latinoamerikarrez jo zuten, eta Victor
Jararen erresistentziarekin (“Eztarri
indartsuak / ezin dira ito) eta herri matxinaden
itxaropenarekin bat eginda. Diskoaren ia amaieran,
Anton Reixak, Public Enemyri egindako beste
keinu batekin, bere buruari galdetu zion:
"Nork dio beldur euskaldun planetari?”
(lle teñem a un planeta vasco?) Lizarrako
hitzarmena baino 8 urte lehenago. Itxaropentsua.
8´5.
I[
XAVIER CERVANTES / ROCKDELUX ] |
