Oso
disko gutxik dute Negu Gorriak taldearen album
beltzaren sakontasun emozionala. Lotura politikoaz
harago, sentimendu mingarrietan sakondu zuen.
Itxaropena galtzen denean, ohartzen zara gorrotoa
antolatzeak prezio handia dakarrela, aurka
egiten jarraitzeko ordaindu behar duzula.
Ferminek ekaitzaren barrutik ekaitza azaltzen
ahalegindu zen, bihotz zabalik ebakuntza egin
zuen historiaren kutxa beltza argitzeko eta
bizitzaren eta heriotzaren zentzua ulertzen
saiatzeko; bizitza eta heriotza, biak negarrari
lotuak, Delirium Tremens taldeko “Kaixo”
kantuan gogoratu zuten bezala. Kortaturen
bigarren LPan ere gertatu zen: inpotentziak
odola irakiten zion, baina disko honetan,
etsipenak balantza iluntasunera okertu zuen,
gizarte guztiz gaixo, hipokrita eta zinikoak
sortutako biolentzia autodestruktibora okertu
zuen. “Todos somos Malcolm X”,
Anton Reixak dioenez, nahiz eta ergel bati
RHaz hitz egiten entzuten zaio. Henry Rollinsen
"The End Of Silence" kantuaren ildotik,
"Bi doberman beltz" kantak egonezinari
eta samintasunari buruzko hirurogeita hamar
minutuei ateak zabaldu zizkien. Kontra egin
behar da, baina ez dago zertan sinetsi; izan
ere, “borreroak baditu milaka aurpegi”;
izan ere, batzuetan pistolen mintzoa baino
ez da ulertzen ("Pistolaren mintzoa",
M-akeko bertsioa); izan ere, “hipokresiaren
erresuman ez dago lekurik errugabeentzat/Homosexuala
eta gorria barkamenik gabeko bekatuak”
dira; izan ere, presak berekoikeria justifikatzen
du (“Bost gehiago”); izan ere,
rock’n’rollaren timoa dela eta,
“ergelen paradisuan beste kirten bat
naiz"; izan ere, ez dago torturarik,
meza nork ematen duen arabera; izan ere, hilotzak
sekretuak ondo gordetzen daki. Mina (“Erori”),
heriotza dela eta, gabezia dela eta: min bizia
"Hemen izango bazina" kantuan ("hemen
izango bazina/ harrobiaren ertzean eta basamortuari
so eginez/ azken pitzadurak ez ninduke harrapatuko”).
Eta min hunkigarria "Itxoiten" kantuan,
Red Hot Chili Peppersen denbora erdiak elkartzen
daki kantuak, malko barik utzi arte. Soinu
gordinaz, hardcore emozionalaz, metal ziragarriaz
eta hip hop bakunaz bildurik ageri da hori
dena. Kantu guztiak “Kolore bizia”
eta “Chaquito” izan ezik. Itxaropenerako
bi apunte dira, doinu karibetarrean aurrera
egiteko: arrazismoaren aurka, bat; bakearen
alde, bestea. Hunkigarria. Disko itzela da,
1993ko Euskadiren ikuspegia baino zerbait
gehiago. Hamarretik 10. Rockdeluxen arabera,
urte hartako diskorik onena..
I[
XAVIER CERVANTES / ROCKDELUX ] |
